„De adem draagt het leven. Ademend kunnen we ons lijf leren kennen. De adem kan ervaren en beleefd worden. Via het woord leren wij hem maar beperkt kennen”
Ilse Middendorf
Blog
Centraal in de leer van Cornelis Veening, de leraar van Ilse Middendorf is het onderscheid tussen de bewuste adem en onbewuste adem. Wat is het verschil?
“ Dit ademwerk beoogt steeds zichzelf te leren kennen, zichzelf te ervaren, en gaat zo diep, dat je er niet omheen kan”
Cornelis Veening
Cliënten zijn mij vaak dankbaar om wat zij beleven tijdens een adembehandeling en om de persoonlijke groei die hen dat brengt. Ikzelf voel mij vaak op die momenten ontroerd, omdat ik bemiddelaar mag zijn, maar de adem krijgt van mij alle crediet. Vandaar dat ik mij ook pedagoog, coach of docent noem. De adem is de wegwijzer en eventueel de therapeut.
Lees meer: “In de oorspronkelijke adembeweging begint het therapeutische werk.” »
Het beleven van de ‘innerlijk adem’ kan je meer in contact brengen met de essentie van het bestaan. Het is aan de Nederlander Kees Veening te danken, dat het begrip ‘innere atem’ een diepere inhoud heeft gekregen. Ilse Middendorf heeft er bij hem kennis van genomen en heeft van uit haar ervaring de ‘innere atem’ als tegenhanger van de ‘aussere atem’ in haar ademleer geïntegreerd.
Jaarlijks is er op radio 4 een week lang de “Hart-en-ziellijst” te horen, met een stroom aan bijdragen van luisteraars die vertellen diep geraakt te zijn door specifieke muziekstukken.
De laatste jaren was op tv het boeiende programma “Kijken in de ziel” van Coen Verbraak te zien, waarin steeds een beroepsgroep zich in de ziel liet kijken.
Er zijn meer verwijzingen van het bestaan van een ziel in onze taal.
Lees meer: Adem, dansend koord tussen lichaam, ziel en geest »
Sinds mijn kennismaking met de ‘Ervaarbare adem’ merk ik dat de adem zich van tijd tot tijd bij mij meldt. Inmiddels zijn er veel momenten op de dag waarop dat gebeurt en is dat heel vertrouwd en opbeurend. Dan maakt de adem ergens in mijn lijf een opening. Hij laat zich ‘zien’, hij laat zich ‘horen’, maar eigenlijk heb ik geen woorden voor dit verschijnsel. Ik ervaar hem steeds weer als een ‘tegenover’; mijn creativiteit gaat stromen, mijn stemmingen worden milder, het religieuze in mij wordt wakker, ik overzie situaties helderder, ik neem beslissingen zonder eindeloos te aarzelen.
Als ik bondskanselier Angela Merkel zie op een foto in de krant – de handen met de vingertoppen tegen elkaar – gaan mijn gedachten naar een van de ademoefeningen van Ilse Middendorf.
Ilse Middendorf, grondlegster van de ‘Ervaarbare adem’, was niet geïnteresseerd in de anatomie. Anatomie was en is een vak in de opleiding, maar in beoefening en behandeling gaat het steeds om ‘ervaren’ en niet om ‘weten’ en wordt er zelden een relatie gelegd met de anatomie.
Je persoonlijke adem is niet herkenbaar door DNA en in die zin onpersoonlijk, maar door het leven en dat begint al in de moederschoot, worden wij verschillend gevormd en dat heeft zijn weerslag op hoe wij ademen. Door onverwachte gebeurtenissen, een val, operatie, een ziekte waar niet goed mee is omgegaan of scheiding van de ouders, kortom ‘stress’, bouwen we na de geboorte een voor de adem ongewenste spierspanning op. De adem trekt zich vervolgens terug, of wordt gejaagd. Zo ontmoet de adem op zijn weg door het lichaam altijd stoorzenders, waar we ons niet bewust van zijn. De meeste mensen denken, dat ze natuurlijk ademen. “Zo ben ik geboren, zo heb ik het altijd gedaan. Zo is het toch goed”.
Gapen in het openbaar wordt als een taboe gezien, maar niet door mij. Laat het gapen toe en geniet er van. Breng niet je hand naar je mond. Dan houdt je de gaap tegen. Dat is les 1.
Adem is beweging en bewegen is ademen. In gesprek met de adem ontstaat nooit een vaste vorm. Het is een individuele uiting van het moment en als zodanig KUNST.
Ik lees graag de krant en doe daar vaak inspiratie aan op voor mijn werk:
een woord, een zin, een gedachte. Ineens komt dan mijn ademlijf tot leven en wordt mijn ziel geraakt. Inspiratie, letterlijk 'inademing', maar als we de Bijbel op zijn woord geloven, dan hebben we die inademing ontvangen, niet naar binnen gehaald.
Vorig jaar zomer kreeg ik onverwacht bezoek van RTV Utrecht. De Oude Postweg in Austerlitz was 'de straat' van de week en de verslaggever was benieuwd wat het bord ADEMLESSEN op mijn gevel te betekenen had en kwam langs.
